Terk Nedeniyle Boşanma Davası

Türk Medeni Kanunu’nda düzenlenen özel boşanma sebeplerinden bir tanesi de terk nedeniyle boşanma davasıdır. Kanun eşlerden birinin diğerini 6 ay süreyle terk etmesini başlı başına bir mutlak boşanma sebebi olarak görmektedir.

Terk nedeniyle boşanma davası açılabilmesi için eşlerden birinin en az 6 ay süreyle ortak hayatı sonlandırmış olması gerekmektedir. Ortak hayatı sonlandırmak ortak konutu terk etmek şeklinde olabileceği gibi, diğer eşi ortak konuttan kovmak, ortak konuta almamak şeklinde de olabilir.

Ancak terk haklı bir nedene dayanmamalıdır. Örneğin eşin askere gitmesi, hastalık nedeniyle hastaneye yatması, iş gezisine çıkması terk nedeniyle boşanma davası açabilmek için haklı bir sebep teşkil etmez. Hali hazırda boşanma davasının mevcudiyeti, taraflar arasında örneğin bir ceza davasının olması veya uzaklaştırma kararının bulunması da terk olgusunu engeller. Hakim terkin haklı nedene dayanıp dayanmadığını yargılama esnasında takdir eder.

Terkin başladığı tarihten itibaren 4 ayın dolması ile eşe ihtar gönderilmesi gerekir. Bu ihtarda iki ay içerisinde ortak konuta dönmesi aksi halde terk nedeniyle boşanma davası açılacağı eşe bildirilir. İhtar ile birlikte eşin ortak konuta dönebilmesi için gerekli tedbirler alınır. Ortak konut evlilik birliğine uygun olmalıdır. Eş evlilik birliğine uygun olmayan bir konuta dönmek zorunda da değildir. Örneğin eş kocanın ailesi ile birlikte yaşamaya zorlanamaz. Tüm bunlar terk hususunun değerlendirilmesinde hakimin takdir edeceği hususlardır.

Terk eden eşe ulaşılamaması halinde ihtar ilan suretiyle de yapılabilir. Terk olgusu başladıktan sonra eşin samimi olmayan eve dönüşleri ve kısa süre içerisinde evden ayrılışları hakkın kötüye kullanılması kapsamında terk süresini yeniden başlatmaz ve kesintiye uğratmaz. Ancak eşin samimi bir şekilde evlilik birliğinin devamı maksadıyla eve dönmesi terk süresini sonlandırır.

Terk nedeniyle yapılan ihtar eşin ihtara kadar kendisine yapılan tüm kusurlu davranışları affettiği şeklinde yorumlanmaktadır. Bu da eşin o tarihten önceki sebeplere dayalı olarak terk haricinde bir daha başka bir sebebe dayalı boşanma davası açamayacağı anlamına gelmektedir. Ayrıca terk nedeniyle boşanma davasında davacı lehine manevi tazminata hükmedilmesi de mümkün değildir.

Terk nedeniyle boşanma davasının genel boşanma sebeplerine dayalı olarak açılan boşanma davasından farkı terk olgusunun ve bu terkin haklı nedene dayalı olmadığının ispatlanması halinde boşanmaya karar veriliyor olmasıdır. Mahkeme genel boşanma davasında olduğu gibi tarafların kusur durumlarını araştırmaz, buna bağlı olarak da tanıkların dinlenmesi, rapor alınması gibi süreçler olmadığından dava daha kısa sürer.

Terk nedeniyle boşanma davası hakkındaki soru ve görüşlerinizi, ayrıca varsa bu alandaki tecrübelerinizi yazının altındaki yorum bölümü aracılığı ile bizlere gönderebilirsiniz.